حینیه مطلقه لادائمهحینیه مطلقه لادائمه یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای قضیه مطلقه عامه مقیّد به قید لادوام است. ۱ - توضیح اصطلاحقضیه حینیه مطلقه لادائمه، که به اختصار حینیه لادائمه گفته می‌شود از اقسام قضایای موجهه مرکبه است. این قضیه همان حینیه مطلقه است که به قید لا دوام ذاتی مقید شده است. معنای حینیه مطلقه این است که حین اتصاف موضوع به وصف خود، محمول بالفعل برای موضوع ثبوت دارد. پس تا وقتی موضوع دوام دارد، دوامِ اتصاف و عدم اتصافش بر محمول، هر دو، ممکن است و قید لادوام، احتمال دوام اتصاف را باطل کرده و دلالت بر عدم دوام اتصاف دارد. مانند: هر پرنده‌ای بالفعل بال‌هایش را حین پرواز کردن حرکت می‌دهد، نه همیشه. [۱]
فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان، ص۱۳۶.
[۲]
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۵۵.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مظفر، محمدرضا، المنطق. • فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان. • قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «حینیه مطلقه لادائمه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۱/۷. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی | قضایای موجهه مرکبه
|